Hoe maak je je als Turk verstaanbaar, terwijl je je uitslooft om schoenen te poetsen?

Boyacı Hüseyin heeft in Istanbul een jarenlange praktijkervaring in het schoenpoetsen. Hij trekt nu de wereld in om zijn vak uit te oefenen. Er is echter een groot probleem: Hij spreekt alléén Turks. Hij zal alle zeilen bij moeten zetten om contact te maken om zijn doel te bereiken.
Eigenlijk wil hij met schoenenpoetsen flink geld verdienen, maar dat stuit hem tegen de borst. Hij vindt het moeilijk om geld te vragen, omdat hij iedereen als zijn vriend beschouwt. Alleen de echte ‘aandringers’ mogen betalen.
Hij lijkt in eerste instantie heel rustig maar als hij eenmaal bezig is laat hij zich meeslepen door zijn emoties. Zijn romantische inborst krijgt de overhand. Hij vindt een praatje maken belangrijker dan geld verdienen. Dus zoek 'm op vlak bij de ingang van het Schoenenkwartier.

De authentiek ogende Hüseyin vindt zijn oorsprong in de schoenpoetsers zoals Frans Custers die zelf heeft ervaren in Istanbul. Hij spreekt in deze act echt Turks en hij poetst de schoenen met echt Turks materiaal.
Het is niet meteen duidelijk dat het om een niet-Turk gaat, maar zodra de toeschouwers op hem reageren komt al snel zijn maffe karakter tevoorschijn. Naast het theatrale element geeft Boyacı Hüseyin ook een mooi visueel beeld.

Frans Custers heeft zich gespecialiseerd in natuurlijk theater. Op zijn website vind je meer informatie.